Levenslessen

Bomen hebben minder moeite met loslaten dan wij mensen.
Sterker: ze moeten wel om te overleven. En een nieuw leven te garanderen. 

Loslaten van het verleden en confrontatie in het heden.
Verleden dat niet is verwerkt , wordt een spook dat ons blijft achtervolgen. Elk onverwerkt conflict blijft liggen om te worden verwerkt. Het kan zijn dat het onderbewustzijn dat conflict in een soortgelijke vorm opnieuw creëert, zodat we alsnog de kans krijgen om 'het' aan te gaan. Het kan ook zijn dat er ziekte ontstaat, waardoor we de tijd moeten nemen en krijgen om na te denken en naar binnen te gaan. 

Conflicten die we niet zijn aangegaan zijn bedoeld om ons te leiden naar een staat  waarin we onze angst om ze te vervangen door het vertrouwen ze aan te kunnen.

Liefde voor onszelf betekent de confrontatie aandurven, ons niet meer te laten intimideren maar weten dat we alles aankunnen  en dat we iedereen kunnen vergeven die ons pijn heeft gedaan in het verleden. Pas als we hebben vergeven, kunnen we loslaten.

Confrontatie.
Voor veel mensen is het paradoxaal dat liefde confrontatie betekent. Maar als je echt van iemand houdt, dan is het je plicht om op een liefdevolle manier de spiegel voor de ander te zijn. Dat betekent dat je de ander op een neutrale wijze de spiegel moet voorhouden.

Leven is een kunst en een kunde. Een spel tussen mensen. Je kunt je leven ook als strijd zien. Confrontatie kan plezierig zijn wanneer je in je kracht blijft. Je moet leren om bij jezelf te blijven en niet mee te gaan in de emotie van de ander. Ga je confrontaties in het nu aan, breng alle vaagheden op een milde, maar heldere wijze naar een bewust niveau.

Door het bespreekbaar te maken, ga je de confrontatie aan. Ga niet beschuldigen, oordelen, bekritiseren, beklagen, word niet emotioneel. Dat maakt alles alleen maar troebel.

Je observeert een gedrag en laat je oordeel los. Je houdt je niet bezig met aanname, invulling of projectie. Je vraagt vriendelijk en neutraal om opheldering. Je bent informatie aan het vergaren, meer niet. Het heeft geen zin om alles wat een ander doet persoonlijk te maken.

Alles wat jou raakt, ergert, kwetst of emotioneel maakt, wijst op een verwonding in jou.
Jij moet er iets aan doen, zodat jij jezelf kunt helen. Als je geheeld bent, dan kan hetzelfde of iets dergelijks je niet meer raken of kwetsen.

Wanneer je elke irritatie, frustratie of emotie meteen aanpakt, ga je de confrontatie met jezelf aan en schuif je het probleem niet de toekomst in.

Dat is je weg. 

Elke ziekte kan overwonnen worden door gedachtepatronen om te keren. We zijn vaak blind voor onze eigen patronen. Het mentale werk van loslaten en vergeven begint nu.
We kunnen beginnen met het loslaten van achterhaalde onzin.

Willen we onszelf bevrijden van een ongewenste toestand dan is er werk te doen.

Vragen, vragen, vragen....
Wat veroorzaakt de pijn?
Welke behoefte ligt eraan ten grondslag?
Ben je bereid tot het loslaten van de behoefte aan.... roken, hoofdpijn of wat dan ook!

De gedachte patronen die de meeste ziekten veroorzaken in het lichaam zijn: kritiek, boosheid, wrok en schuldgevoel.

Maak een stappenplan om datgene los te laten wat je belemmert om voluit te leven.

Ga naar het  huis van je toekomst, leeg de kasten van het verleden. Ruim ze op en gooi weg wat je niet meer gebruikt. 
 

Onthechten associeer je vaak met consumeren en carrièrekwesties. Maar ook in de liefde valt veel te onthechten.

Het is typisch westers om je te vereenzelvigen met je gemoedstoestanden.
Je kunt je passies en emoties ook met verbazing bekijken voor je er conclusies aan verbindt.
Wij denken: iemand anders gaat mij gelukkig maken. Geluk is niet iets dat in een relatie te vinden is.

Leer anders te kijken:
De dagelijkse werkelijkheid en je hele ego is één grote inbeelding. Het merendeel van ons ongelukkig-zijn produceren we zelf door onze gedachten. Geluk en ongeluk moeten we in onszelf zoeken door meditatie. Ontsnap aan je frustraties door niet meer te hunkeren.

Meditatie is een soort neuro-sabotage. Heel ingewikkeld doen, om los te komen van de werkelijkheid. Het is niets anders dan het manipuleren van processen in je hersenen.

Je zet de neurale straf- en beloningssystemen naar je hand, door in te zien dat plezier komt en gaat. Ook liefde.

Geluk houdt altijd op, en dat heeft een reden. Anders zouden we ons bed niet meer uitkomen. Niet op zoek gaan naar een partner, ons niet meer voortplanten, enzovoort.

'What you let go,
will flow'.

Maarten Klatte.

Van verzet naar flow.
Loslaten is een belangrijke component van welbevinden. Als je negatieve gevoelens, stress en spanning toelaat, en ze vervolgens loslaat, geeft dat ook lichamelijk vaak onverwachte resultaten. We worden zelfs meetbaar minder ontstekingsgevoelig.
En het is heel eenvoudig.

Het afpel-proces.
Neem bijvoorbeeld je schuldgevoelens of boosheid over een keuze die gemaakt is of boosheid over iets wat je niet kan veranderen. Door het beantwoorden van simpele vragen kun je besluiten deze ongewenste gedachten en gevoelens naast je neer te leggen.

Die vragen zijn:
- kun je de gedachte of het gevoel toelaten?
- zou je het ooit kunnen loslaten?
- kun je het op dit moment loslaten?

Loslaten is iets wat je moet besluiten. Wat je meestal doet, is nadenken. Met denken houd je juist vast wat je los wilt laten.

Immers, dat waarop je je aandacht richt, wordt versterkt. Kun je nee zeggen?
Ja. Dan kun je ook nee zeggen tegen negatieve gevoelens. 
Onder elk negatief gevoel ligt een basisbehoefte. Bijvoorbeeld de behoefte aan erkenning, controle of zekerheid. Zo'n behoefte werkt als een motor van gedrag. Een behoefte is immers een tekort, en dat geeft spanning die je wilt opheffen. Als je dus het streven naar een basisbehoefte kunt loslaten, valt de spanning weg.
Denk diep na.
Wil je controle?
Wil je zekerheid?
Hoe ziet het er dan uit, en hoe laat ik het los?