Startpagina

Er zitten allerlei kanten aan een bezield leven, maar de kern wordt gevormd door kwetsbaarheid en eigenwaarde. Dat is  de bereidheid om onzekerheid te accepteren, jezelf bloot te geven en emotionele risico's te nemen vanuit de overtuiging dat je goed genoeg bent.

Kwetsbaarheid is geen vorm van zwakte, en de onzekerheden, risico's en emoties waarmee we elke dag worden geconfronteerd zijn geen vrijwillige keus. De enige keus die we hebben is hoe we ermee omgaan. Naarmate we meer bereid zijn onze kwetsbaarheid te erkennen en omarmen, zullen we meer moed en betrokkenheid tonen. Naarmate we ons meer afschermen van onze kwetsbaarheid, zullen we meer vanuit angst en minder vanuit verbondenheid handelen.

Als we ons hele leven blijven wachten totdat we perfect of onaantastbaar zijn voordat we de arena betreden, zullen we uiteindelijk relaties en kansen opofferen die nooit meer terugkomen, onze kostbare tijd verdoen, en onze talenten- de unieke bijdrage aan de wereld die alleen wij kunnen leveren- de rug toekeren. 

Perfect en onaantastbaar zijn is verleidelijk, maar menselijk gezien onmogelijk. We moeten bereid zijn onze nek uit te steken. In plaats van aan de zijlijn te blijven zitten en kritiek en adviezen te spuien, moeten we betrokkenheid tonen en onszelf laten zien. Dat is kwetsbaarheid. Dat vraagt moed.

Kwetsbaarheid is niet goed of slecht. Ze vormt de kern van alle emoties en gevoelens. En als we voelen zijn we kwetsbaar. Kwetsbaarheid staat ook aan de oorsprong van liefde, onzekerheden trotseren, risico's nemen en je emotioneel blootgeven.

Kwetsbaarheid is een preventieve gezondheidsmaatregel. Onderzoeken uit de gezondheidspsychologie hebben aangetoond dat kwetsbaarheidsbesef, oftewel inzicht in risico's en kwetsbare plekken, de kans dat we maatregelen nemen die een positief effect hebben op onze gezondheid sterk doen toenemen. Om patiënten ertoe te bewegen preventieve gezondheidsmaatregelen te nemen, moet daarom hun kwetsbaarheidsbesef worden vergroot. Het belangrijkste hierbij is niet onze werkelijke kwetsbaarheid, maar de mate waarin we onze kwetsbaarheid voor een bepaalde ziekte of ander gevaar erkennen.

De bereidheid om onszelf te laten zien, verandert ons. We worden er elke keer een beetje moediger van. 

Om te accepteren wie we zijn, waar we vandaan komen, wat we geloven, en dat een mensenleven per definitie niet perfect is, moeten we de bereidheid hebben om mild te zijn voor onszelf en om onze fouten of tekortkomingen te omarmen. De bereidheid om vriendelijker en milder voor onszelf en elkaar te zijn. De bereidheid om net zo tegen onszelf te praten als tegen iemand op wie we gesteld zijn.
Zelfcompassie bestaat uit drie elementen: vriendelijkheid tegenover onszelf, erkenning van onze menselijkheid en mindfulness.

* Vriendelijk zijn tegenover jezelf houdt in dat je warm en begripvol op jezelf reageert wanneer je lijdt, faalt of een gevoel van tekortschieten ervaart, in plaats van je pijn te negeren of jezelf kwellen met zelfkritiek.
* Je menselijkheid erkennen betekent dat je inziet dat lijden en gevoelens van persoonlijk tekortschieten nu eenmaal deel uitmaken van de menselijke ervaring; dat dit dingen zijn waarmee we allemaal te maken hebben, in plaats van dingen die alleen 'mij' overkomen.
* Mindfulness is een evenwichtige benadering van negatieve emoties, waarbij je gevoelens niet onderdrukt, maar ook niet overdrijft. Het is onmogelijk pijn te negeren en er tegelijk compassie mee te hebben. Mindfulness betekent dat je je niet identificeert met je gedachten en gevoelens, waarmee je voorkomt dat je wordt opgeslokt en meegesleurd door negativiteit.

Perfectionisme is geen vorm van zelfverbetering. Perfectionisme draait in wezen om het verkrijgen van goedkeuring. De meeste perfectionisten werden als kind geprezen om hun prestaties en gedrag. Ergens onderweg hebben ze de volgende gevaarlijke en belemmerende overtuiging opgepikt:' Ik ben wat ik doe en hoe goed ik dat doe. Plezieren. Presteren. Perfectioneren.'

Gezond streven is op jezelf gericht: hoe kan ik beter worden? Perfectionisme is op de ander gericht: wat zullen ze ervan vinden? Perfectionisme is uitsloverij. Perfectionisme is niet de sleutel tot succes. Uit onderzoek blijkt juist dat perfectionisme belemmerend werkt. Er is een verband aangetoond tussen perfectionisme en depressie, angst, verslaving, besluiteloosheid en gemiste kansen. De angst om fouten te maken, niet aan de verwachtingen van anderen te voldoen en kritiek te krijgen houdt ons weg uit de arena, de plek voor gezonde wedijver en prestatiedrang.

Perfectionisme is, tot slot, niet de manier om schaamte te voorkomen. Perfectionisme is juist een vorm van schaamte. Wie worstelt met perfectionisme, worstelt met schaamte.