Standaard pagina

Tai chi is onlosmakelijk verbonden met een bepaalde lichaamservaring en met specifieke technieken om het bereik van deze ervaring te veranderen en het lichaam te transformeren. Je gedachten en gevoelens zijn verbonden met elementaire lichaamsbewegingen; innerlijke lichaamsbewegingen.

Tai chi wordt een innerlijke gevechtskunst  genoemd, de actie  speelt zich wezenlijk binnenin af en in laatste instantie komt de actie hierop neer, dat men in werkelijkheid niet langer iets doet. De praktijk van tai chi, net als die van meditatie, qi gong en  yoga, veronderstelt een uitgewerkte visie op wat, in westerse termen, de samenhang tussen lichaam en geest wordt genoemd, erkent  de energieverdeling tussen de verschillende organen en de wijze waarop gevoelens en gedachten tegelijkertijd bepaald worden door en bepalend kunnen zijn voor fysieke toestanden.

Het medisch denken roept het beeld op dat wij niets begrijpen van wat zich in ons eigen lichaam afspeelt en we zonder meer overgeleverd zijn aan aanslagen van buitenaf (virussen) of van binnenuit( chronische aandoeningen), waarvoor  de remedie op geheel externe wijze wordt toegediend. Bovendien staan in deze zienswijze  onze verschillende lichaamsdelen niet wezenlijk in een  zinvolle relatie tot elkaar, noch tot onze geestelijke 'bovenlaag' van emoties en gedachten.

Het Chinese denken gaat uit van de eenheid van lichaam en geest . Het Chinese lichaam  is doortrokken van ' geest'. De geest zetelt niet in het hoofd of in de hersenen. Ieder orgaan, ieder onderdeel van het lichaam, heeft zijn eigen ' geest'. De geest als denkend en voelend vermogen is vooral verbonden met de hartfunctie( zetel van het bewustzijn), ieder orgaan is verbonden met een specifieke vorm van voelen of denken; zo  leidt de lever tot woede, de milt tot piekeren.

Het betreft hier de energetische functie van organen en minder de fysieke orgaan- eigenschappen.

Bij tai chi gaat het erom om te begrijpen d.w.z in het eigen lichaam te  ervaren wat gevoelens zijn, waardoor ze veroorzaakt worden en wat hun effect is op het organisme. Gevoelens zijn tijdelijke configuraties, veroorzaakt door het intern functioneren van de vitale organen, in wisselwerking met reële of imaginaire objecten(gebeurtenissen) van de buitenwereld.

Gevoelens kunnen biologisch doelmatig en uitermate nuttig zijn maar ze eisen hun tol: 'het verbruik' van het organisme schiet als een pijl de hoogte in. Bij de mens komt daar nog bij dat hij de neiging heeft zich 'vast te zetten' in gevoelens, zonder dat deze zich nog in handelingen kunnen ontladen, waardoor het 'knagen' intern en permanent wordt, en hij als het ware verder moet leven met een lek in de brandstoftoevoer.

Het gaat hier niet om louter psychische conflicten of excessen, maar wel degelijk om functies van organen, die ernstig beschadigd kunnen worden wanneer het organisme geen manier vindt om tijdig tot rust te komen. We treffen hier in feite een Chinese formulering aan van wat in het Westen bekend staat als 'psychosomatiek' en de kern uitmaakt van de Chinese geneeskunde tot op de dag van vandaag.