Standaard pagina

Psychiatrische aandoeningen zijn geen wel afgebakende medische ziekten met een oorzaak in de materie, met name in het brein, zoals zoveel psychiaters soms wel denken. Psychische aandoeningen liggen altijd in het verlengde van dynamieken die horen bij de menselijke existentie. Een depressie zegt iets over je verhouding tot het leven in het algemeen, een psychose is een bescherming tegen overprikkeling door de omgeving.

Omdat psychiatrische aandoeningen enkel te begrijpen en zinvol zijn als ze geïnterpreteerd worden vanuit kennis over de menselijke conditie noemde de psychiater Schotte zijn vak anthropo psychiatrie. Geen afgebakende diagnoses dus zoals  in de lichamelijke geneeskunde  maar steeds in het verlengde van processen eigen aan de mens. Hierdoor verdwijnt het onderscheid tussen normaal en abnormaal.

Ziekte vanuit deze filosofische vise  op de psychiatrie wordt bepaald door de mate waarin lotgenoten zich al dan niet kunnen aanpassen  aan wisselende levenssituaties. Psychatrische ziekten bestaan dus niet in de werkelijkheid, daar bestaan enkel psychische aandoeningen ten gevolge van de verschillende uitdagingen waar de mens mee wordt geconfronteerd.

Psychiatrie zou zich moeten losmaken van de geneeskunde en een entiteit op zich worden, gebaseerd op een methodologie die bestaat uit elementen van verschillende disciplines. Psychisch lijden heeft altijd  betekenis, het openbaart een zingevingsveld dat gebruikt kan worden in de behandeling of begeleiding van dergelijke aandoeningen.

Therapie zou zich dus niet zo  mogen focussen op medicatie en het brein maar op de verschillende facetten  van het menselijk bestaan: het contact met het leven in het algemeen, de relatie tot de ander, de verhouding tot je lichaam en de band met jezelf.

Hierdoor demedicaliseer je psychiatrische aandoeningen en beschouw je ze als groeipijnen die horen bij de overgang  van een dysfunctioneel leven naar een leven vanuit de ziel. Mensen moeten in die overgang begeleid worden om hun de groei te kunnen verwezenlijken.Een dergelijk begeleiding is vaak uitzonderlijk, maar wel noodzakelijk. Het is zinvol om mensen terug te laten keren tot zichzelf. Het is ook krachtiger te vechten 'voor' iets dan 'tegen' iets. Een leven dat gebaseerd is op leven vanuit je hart en je ziel. Soms is het dan nodig jezelf opnieuw uit te vinden!

Een psychose is niet alleen een ziekte, maar een episode die van uiterst belang is voor iemands leven. Het is een helse zoektocht naar antwoorden op existentiële vragen.

Een psychose kan extreem beangstigend zijn. Die raakt aan doodsangst. Mensen hebben het gevoel dat ze uit elkaar vallen of dat er aan hun hersenen gegeten wordt. Daarom krijgen mensen pillen voorgeschreven. In een psychose verschijnt je leven als extreem betekenisvol. Zodra je weer uit die psychose komt, ben je enerzijds opgelucht, maar tegelijkertijd sta je voor een opgave; je moet je leven opnieuw zin geven.

Ontdek je passies, ga zinvolle dingen doen. Maar alles draait om betekenis geven aan het leven. 
Waanzin confronteert je met existentiële vragen.

De biologische psychiatrie is al op haar grenzen gestuit met de ontdekking dat antidepressivs meestal niet helpen.Een effectieve behandeling houdt in dat ' het geheel' van iemands leven - zijn of haar levensverhaal en relaties  - aandacht krijgt.

Therapeutische cliënten kunnen lijden aan hun baanloosheid, een relatiecrisis, een eetstoornis of een groot persoonlijk verlies. De meeste moeite hebben ze echter met wat die tegenslag met hun zelf- en wereldbeeld doet. Ze moeten de waarheid onder ogen zien: dat ze niet echt controle over hun bestaan hebben.