Standaard pagina

Herken je de signalen van je lichaam ? Het is al vaak aan de orde geweest. Deze keer gaat het over het zeggen en verhullen, de waarheid voelen in je lichaam en waarom we net doen of dit lijden, vaak in  onze kindertijd ontstaan, er niet is.

Onbewust staat voor verdrongen, verloochende of afgesplitste inhouden (herinneringen, emoties, behoeften), het onbewuste van ieder mens is niets anders dan zijn geschiedenis, die in haar geheel in ons lichaam is opgeslagen, maar slechts gedeeltelijk toegankelijk blijft voor ons bewustzijn. Ieder mens heeft 'zijn' of 'haar'  waarheid van de  eigen  geschiedenis, die in onze emoties gesignaleerd en bevestigd wordt.

Emotie is niet altijd een bewuste, maar vaak hoogst belangrijke lichamelijke reactie op uiterlijke of inwendige  gebeurtenissen, zoals angst voor onweer, of woede bij de constatering dat men bedrogen is, of vreugde bij oprechte  aandacht. Het woord gevoel daarentegen verwijst eerder naar een bewuste waarneming van de emotie. Emotionele blindheid is dus een duurbetaalde en meestal (zelf)destructieve luxe, die langdurig stand kan houden, maar uiteindelijk ontploft, vaak in je eigen gezicht(helaas).

De vlucht voor het in de kinderjaren ondergane lijden is zowel te onderscheiden in religieuze gehoorzaamheid als in cynisme, in de ironie en in andere vormen van zelfververvreemding, die zich o.a camoufleren als filosofie of literatuur. In laatste instantie echter komt het lichaam in verzet.

Ook bij kalmering met behulp van drugs,sigaretten en medicijnen, heeft het toch het laatste woord, omdat het zelfbedrog sneller doorziet dan ons verstand. Je kunt de boodschappen van het lichaam negeren of ermee spotten, maar het loont altijd moeite aandacht te schenken aan de opstand van het lichaam. De taal van het lichaam is namelijk de authentieke expressie van ons ware zelf en van de kracht van onze vitaliteit.